Alicja (Maria Seweryn) ma 19 lat, przygotowuje się do matury w szkole muzycznej. Matka Alicji, Barbara (Joanna Żółkowska), jest lekarzem weterynarii. Z córką łączą ją idealne stosunki. Zaraz po maturze Alicja i Barbara mają wyjechać do USA, gdzie przebywa ojciec dziewczyny. Pewnego dnia Alicja odkrywa w domu dokument, z którego wynika, że jest adoptowanym dzieckiem. Zarzuca Barbarze, że nie wyznała jej prawdy. Wizyta w domu dziecka i biurze ewidencji pozwalają odnaleźć nazwisko prawdziwej matki Alicji. Dziewczyna odwiedza Ewę (Krystyna Janda) mieszkającą w rozpadającej się ruderze. Rozdarta pomiędzy dwoma matkami, Alicja poznaje uczucia, których dotychczas nie znała - gorycz porażki, nienawiść, bezsilność, zazdrość. Już wie, że świat nie jest taki prosty, a na wiele pytań nie ma odpowiedzi. [opis dystrybutora dvd]

Tytułowy bohater filmu Omkara (Ajay Devgan) to przywódca jednej z partii i startuje w lokalnych wyborach. W związku z tym musi przekazać komuś swoje stanowisko. Ku zaskoczeniu wszystkich wybiera on Kesu (Viveik Oberoi). Langda (Saif Ali Khan) główny kandydat na to stanowisko czuje się oszukany. Knuje więc intrygę, która ma udowodnić Omkarze jak bardzo się mylił. Aby osiągnąć swój cel wplątuje w to jego ukochaną - Dolly (Kareena Kapoor). [filmweb.pl]

Akcja powieści rozpoczyna się w samolocie, którym główna bohaterka, trzydziestoletnia atrakcyjna singielka, wraca z Kijowa. Właśnie rozstała się ze swoim chłopakiem. Dobrze, że świeciło słońce, przynajmniej nie wyglądałam jak blondi, która stylizuje się na celebrytkę chodząc w okularach w pochmurny dzień. Bez nich też się zbyt dobrze nie prezentowałam, rozmazany makijaż, podkrążone oczy i ta mina smutnego królika z opuszczonymi uszami. Po co ja ryczę, przecież łzy niczego nie zmienią. Oszukał mnie, nie można temu zaprzeczyć. Wybiegłam z mieszkania i nie pozwoliłam, żeby mnie dogonił na lotnisku i się wytłumaczył, przecież to była moja decyzja. Wiem, płaczę, bo jest mi najzwyczajniej w świecie przykro. Na lotnisku Chopina w Warszawie zagaduje ją przystojny doktor weterynarii, z którym poleci do Gdańska. Czy będzie jak w piosence śpiewanej przed laty przez Kasię Sobczyk i Czerwono-Czarnych: Jesteś to jesteś, a jak Cię nie ma to też niewielki kram? Czy Marii uda się zapomnieć o Mikołaju, czy on tak łatwo pozwoli jej odejść? Co na to jej przyjaciele i wrogowie? Mikołaj jest prezesem firmy, której tak wiele poświęciła. Zostać i narażać się na kolejne zranienia, czy rzucić i zacząć wszystko od początku? Nad Zaciszem też się niebo zachmurzyło. Czyżby znaleziono trupa w garażu? Na te i inne pytania znajdziecie odpowiedź w tomie nawiązującym do poprzednich: Kiedyś nadejdzie ten dzień i Nadszedł ten dzień. Warto je poznać, bo każdy z bohaterów ma swoją barwną historię i na trzecim tomie się ona nie skończy. Przygoda z Moniką Koszewską to sama przyjemność, jej książki czyta się lekko, niemal jednym tchem. Sprawnie poprowadzona narracja i błyskotliwe dialogi nie pozwalają na odłożenie rozpoczętej lektury na później.